...
Şimdi,bugün,aniden ölüp gitsem?
Yaşayamadıklarım mı en son acıtır içimi,yoksa yaşayıp hakkını veremediklerim mi?
Hangisi daha çok kurcalar beynimi; sevip kaçırdıklarım mı yoksa sevemeden uzaklaştırdıklarım mı?
Peki ne zaman ağlar insan ölü bir sevgiliye baktığında? -hayallerini gördüğünde mi,geçmişine gömüldüğünde mi?
...
Böyle bir şeylere sinirlenip yazmış sonra kenara atmışım bunu.Belli ki ölesiye canım sıkılmış,birazcık karalamış sonrada "eehh s*kerler!!" diyip bırakmışım..Evet,zaman farklı yüzlerle sınıyor insanı,hani zamanla herkes bir iz bırakıyor falan ya hafızanda.Garipti bu sözler bunca zaman sonra hatta,-Tanrım ne kadar yabancıydı! Meğer ben çoktan unutmuşum; yok olmuş, üstüne astar çekilmiş hepsinin.İçimdekiler,gördüğüm baktığım her şey sen olmuş...
Yıllardır benimleydin,bana gelmen biraz zaman aldı sadece..o yüzden onca mesafeden duyduk birbirimizi..Sesimizi duyurmak için konuşmadık bile.Kelimelere kimin ihtiyacı vardı ki!
Başka türlü bir iletişim bu,yeni bir dil ne biliyim klingonca olabilir mesela:) Yani aslında bir rastlantı değildin sen:şu garip yaşamımın ulaşmak zorunda olduğu bir noktaydın artık,
Dünya benim evim olabilir seninleyken,olduğun her yerde yaşayabilir,kibariye falan dinleyebilirim,şarap sevebilirim hatta zorlarsam tarç..ehem
Yani; Ben,o gün,aniden ölüp gitseydim bunlardan haberin olmazdı..Artık biliyorsun,evet.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder