Bir ben vardı bir zamanlar...Her insan gibi güneşe havaya ihtiyaç duyardı..Güneşi tam olarak hissetmemiş,oksijeni başı dönene kadar içine çekmemişti ki,kendi "normalliğine" dönüp kendi sınırlarından taşsın.Eros'la henüz tanışmamış bir ben vardı,Onun varlığına inanmayan bir ben.Eros'un efsane armasını taşıyan oklardan başka birşey görmemiş,hissetmemiş birinden ne beklersinki zaten?Bana ait aşk tanımları olağanüstülüklerle doluydu..Biliyordum bir TEK kişi tam olamaz asla!Fakat,-tamamen TAM olmaksa maksat..Uçurumun iki yakasından atlarken,ortada kısa bi an el ele tutuşmaya razı olmak gibi..Aşk dediğin -ani,geri dönülemez ve vıcık olmalı.:) Şayet istemiyorsan, korkuyorsan ,kararsızsan -bununla buna rağmen yaşanamamalı aşk...
Kendi için sağlıklısını sevemeyen, saplantılı zorlanımlı rahatsızlık sahibi insan oğlu! Bırak kenara sözlükleri,anlattıklarımın kalıbı yok! Sen dediğimde bile tamamiyle üstüne alınma! Ta ki "artık" birinin gece yarısı güneşi olana kadar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder